Ρε δεν φτάνει που διορίστηκες, θες να γίνεις και Διευθυντής;

Εδώ και λίγες ημέρες έληξε η προθεσμία υποβολής αιτήσεων για θέσεις Διευθυντών Σχολικών Μονάδων. Μπορώ να σχολιάσω λοιπόν ένα πολύ σοβαρό θέμα σχετικά με τη μοριοδότηση των υποψηφίων διευθυντών, χωρίς παρεξήγηση αφού δεν εμπλέκομαι στη διαδικασία...

Δεν θα μιλήσω για πράγματα τετριμμένα, όπως είναι η κομματοκρατία ή η αναξιοκρατία. Θα αναφερθώ μόνο σε κάτι πολύ συγκεκριμένο: Όταν λοιπόν κάποιος διορίζεται στο Δημόσιο γιατί κατέχει ένα πτυχίο, μεταπτυχιακό, διδακτορικό, ξένη γλώσσα ή γνώσεις πληροφορικής, τότε, άκουσον - άκουσον, αυτές οι δεξιότητες δεν λαμβάνονται υπόψη για την εξέλιξή του σε στέλεχος του Δημοσίου.  Κι αυτό γιατί απλά... διορίστηκε χάρη σε κάποια από αυτές.

Ας φέρω μερικά παραδείγματα, στην περίπτωση της εκπαίδευσης:

Α) Έστω ότι ένας εκπαιδευτικός Αγγλικής φιλολογίας διορίζεται. Αν αποφασίσει να γίνει διευθυντής σε σχολείο, τότε δεν μοριοδοτείται για την κατοχή της ξένης γλώσσας, σε αντίθεση με όλους τους υπόλοιπους συναδέλφους του άλλων ειδικοτήτων, που κατέχουν το Β2 ή το C1, άσχετα αν στην πράξη δεν ξέρουν να γράφουν ούτε το όνομά του στα αγγλικά. 

Αυτό σημαίνει ότι το ελληνικό Δημόσιο δεν αξιοποιεί στελέχη με άριστη γνώση ξένων γλωσσών, δεξιότητα που είναι τόσο απαραίτητη στο σύγχρονο εκπαιδευτικό περιβάλλον.

Β) Ένας καθηγητής πληροφορικής διορίζεται. Αν αποφασίσει να γίνει διευθυντής, θεωρείται από το Δημόσιο ότι δεν ξέρει να ανοίγει κάν τον Η/Υ. Πράγματι, αυτός ο άριστος χρήσης των Νέων τεχνολογιών δεν μοριοδοτείται, σε αντίθεση με οποιονδήποτε άλλο συνάδελφό του που έχει λάβει πιστοποίηση Α' επιπέδου και συνεπώς γνωρίζει να γράφει κάτι στο word, θεωρητικά τουλάχιστον...

Γ) Ένα καθηγητής που διορίστηκε χάρη στο μεταπτυχιακό ή το διδακτορικό του, δεν επιτρέπεται να μοριοδοτηθεί για την κατοχή αυτών των τόσο σημαντικών τίτλων, σε αντίθεση με τους συναδέλφους τους που κατέχουν ένα μεταπτυχιακό, αλλά... δεν διορίστηκαν χρησιμοποιώντας το. 

Δ) Το γελοιοδέστερο όλων, σύμφωνα με πρόσφατη διευκρίνιση του ΥΠΠΕΘ: Αν κάποιος εκπαιδευτικός αποκτήσει δεύτερο πτυχίο, ή μεταπτυχιακό ή διδακτορικό και το χρησιμοποιήσει για να μεταταγεί, από θεολόγος σε φιλόλογος για παράδειγμα, τότε αυτός δεν μοριοδοτείται για την κατοχή του επιπλέον πτυχίου του στην περίπτωση που θελήσει να γίνει διευθυντής. Σε αντίθεση με όσους άλλους συναδέλφους έχουν κι άλλο πτυχίο, αλλά δεν το χρησιμοποίησαν για μετάταξη.

  

Το πρώτο πρόβλημα που ανακύπτει είναι ότι στην περίπτωση στην οποία αναφέρομαι, δεν φταίει το Κράτος, η Πολιτεία, ο Κομματισμός, η άτιμη η Κενωνία. Φταίει η μιζέρια και η κακομοιριά μας: "Ρε δεν φτάνει που διορίστηκες, θες να γίνεις και στέλεχος της εκπαίδευσης";

Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι όλη αυτήν την αθλιότητα την πληρώνει ολόκληρη η χώρα συνολικά, γιατί ενώ το Δημόσιο διαθέτει προσωπικό με απαραίτητες για τη σύγχρονη εκπαίδευση δεξιότητες, δεν το εκμεταλλεύεται. Γιατί απλά με αυτόν τον τρόπο ικανοποιεί το αίσθημα δικαίου (!!;;) των υπολοίπων δημοσίων υπαλλήλων του. Το κάνει μάλιστα σε εποχές που δεν επιτρέπουν τέτοιες πολυτέλειες...

Για όσους ακόμη επιμένουν να μη αντιλαμβάνονται το πρόβλημα, ας φανταστούν έναν ΙΔΙΩΤΙΚΟ οργανισμό να προσλαμβάνει κάποιον και μετά να τον ενημερώνει ότι επειδή κατέχει μεταπτυχιακό, χάρη στο οποίο τον προσέλαβε, δεν θα του επιτρέψει στο μέλλον να αναλάβει διευθυντική θέση. Δεν θα εκμεταλλευτεί δηλαδή τις δεξιότητες για τις οποίες τον προέλαβε....

Μη υποψήφιος Διευθυντής,

Μανόλης Κουσλόγλου

Υ.Γ. Έχω την εντύπωση ότι αυτή η άθλια δημοσιοϋπαλληλική αντίληψη, είναι τόσο βαθιά ριζωμένη μέσα μας που αποτελεί... Συνταγματική πρόβλεψη.