Εμφανιζόμενη ανάρτηση

ΦΟΡΗΤΗ ΜΑΘΗΣΗ στη Β'ΘΜΙΑ ΕΚΠ/ΣΗ: Η αρχή

Η φορητή μάθηση, ή μάθηση μέσω προσωπικών ηλεκτρονικών συσκευών (m-learning), εξαπλώνεται με μάλλον αργούς ρυθμούς διεθνώς, συγ...

Τετάρτη 11 Μαρτίου 2020

Κλείσιμο Σχολείων: Η συμβολή των μαθητών και των γονιών τους στη μάχη κατά του κορονοϊού

Την Τρίτη 10 Μαρτίου, τα Υπουργεία Υγείας και Παιδείας ανακοίνωσαν την αναστολή εκπαιδευτικής λειτουργίας όλων των εκπαιδευτικών μονάδων της χώρας (ΦΕΚ 783/10-3-2020). Η απόφαση λήφθηκε κατόπιν εισήγησης της σχετικής επιστημονικής επιτροπής που συστάθηκε για την καταπολέμηση του κορονοϊού, η οποία προφανώς διέβλεψε κίνδυνο δραματικής αύξησης των κρουσμάτων τις επόμενες ημέρες. Αρκεί ωστόσο η πολιτική αυτή απόφαση από μόνη της να ανακόψει την εξάπλωση της νόσου ή είναι απαραίτητη η συμβολή των μαθητών και των γονιών τους;

Η συμβολή των γονιών
Ήδη, από τις πρώτες ώρες ανακοίνωσης της απόφασης, πολλοί γονείς άρχισαν να εκφράζουν τις ανησυχίες τους για το «πώς θα κρατήσουν τα παιδιά τους στο σπίτι» . Οι μαθητές και οι μαθήτριες είναι ενθουσιασμένοι από το γεγονός ότι «θα χάσουν μάθημα» και είναι έτοιμοι να αντικαταστήσουν το σχολείο τους με τα καφέ της πόλης τους, ως χώρους συναθροίσεών τους.

Ωστόσο, καλό είναι να αντιληφθούν οι γονείς ότι η εξάπλωση του κορονοϊού δεν αποτελεί απλά μια ασθένεια, παρά μια σκληρή δοκιμασία της κοινωνικής ευθύνης τους. Υπό αυτό το πρίσμα, οφείλουν να συζητήσουν με τα παιδιά τους και να συναποφασίσουν την αποφυγή χώρων όπου συγκεντρώνεται πολύς κόσμος. Τα παιδιά τους ενδέχεται να μην πάθουν κάτι σοβαρό αν νοσήσουν, πέρα από το ότι θα υποστούν μια σημαντική ταλαιπωρία. Υπάρχει όμως πολύ σοβαρός κίνδυνος να νοσήσουν οι ίδιοι οι γονείς και αυτοί με τη σειρά τους να μεταφέρουν τον ιό στους δικούς τους γονείς, με πολύ σοβαρό κίνδυνο απώλεια της ζωής τους, μιας και τα ποσοστά θνησιμότητας είναι ιδιαίτερα υψηλά για τις μεγάλες ηλικίες.

Το πρώτο αντεπιχείρημα που θα φέρει ένα παιδί, θα είναι «και τι θα κάνω μέσα στο σπίτι;». Ας μη γελιόμαστε: Οι εναλλακτικές λύσεις εκμετάλλευσης τους ελεύθερου χρόνου των παιδιών είναι εξαιρετικά περιορισμένες. Ας είμαστε και πραγματιστές: Τα παιδιά δεν θα ξεκινήσουν ξαφνικά να μελετούν με μανία βιβλία, ούτε να παρακολουθούν εκπαιδευτικά ντοκιμαντέρ στην τηλεόραση και στο διαδίκτυο. Μπορούν να κάνουν ωστόσο μια απόπειρα για κάτι τέτοιο. Μπορούν επίσης να βγούνε με κάποιο/α φίλο/η για περίπατο ή να καθίσουν μαζί του κάπου έξω, σε κάποιο πάρκο για παράδειγμα, όπως συνηθίζουν να κάνουν. Μπορούν να δούνε ταινίες στο σπίτι, μπορούν να ασχοληθούν με κάποια ατομική δραστηριότητα.

Σημαντικό ρόλο στην απασχόληση των παιδιών οφείλουν να παίξουν οι γονείς, όχι μόνο με προτάσεις και συμβουλές, αλλά με το να αφιερώσουν δικό τους ελεύθερο χρόνο για κοινές δραστηριότητες, για συζήτηση και για παιχνίδι. Όλα τα παιδιά, οποιασδήποτε εκπαιδευτικής βαθμίδας έχουν ανάγκη από συζήτηση, αλλά και παιχνίδια. Εδώ αρχίζουν τα δύσκολα για τους γονείς, γιατί είναι εύκολο να συμβουλεύουν, αλλά δύσκολο, βαρετό και μερικές φορές επίπονο να συμμετέχουν ενεργά και οι ίδιοι σε δραστηριότητες των παιδιών τους. Οφείλουν όμως να το κάνουν. Άλλωστε, μόνο κέρδος θα έχουν με το να έρθουν πιο κοντά στα παιδιά τους, πολύ περισσότερο όταν αυτά διανύουν τη δύσκολη εφηβεία τους.

Η συμβολή των μαθητών/μαθητριών
Καταρχήν, είναι κατανοητός ο ενθουσιασμός των παιδιών που θα «χάσουν μάθημα» για τόσες πολλές ημέρες. Το πρώτο πράγμα που θα σκεφτούν τα παιδιά είναι ότι επιτέλους θα έχουν όλη τη μέρα στη διάθεσή τους να σερφάρουν στο διαδίκτυο, αλλά και να βγούνε με τις παρέες τους στα καφέ της πόλης τους.

Ας έχουν τον νου τους όμως οι μαθητές και οι μαθήτριες ότι, όσον αφορά την παρουσία τους σε χώρους συνάθροισης πολλών ατόμων, διατρέχουν πολύ σοβαρό κίνδυνο ασθένειας από τη νόσο. Όσα παιδιά κολλήσουν, θα μείνουν σε καραντίνα στο σπίτι τους για πάρα πολλές ημέρες. Γιατί να ριψοκινδυνεύσουν κάτι τέτοιο;

Το σημαντικότερο ωστόσο που οφείλουν να αντιληφθούν τα παιδιά είναι ότι θέτουν σε τεράστιο κίνδυνο τους γονείς και τους παππούδες και γιαγιάδες τους, αλλά και κάποιους συμμαθητές τους που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες. Τα παιδιά γνωρίζουν καλά ότι στα σχολεία τους φοιτούν μαθητές με σοβαρά προβλήματα υγείας. Δεν γνωρίζουν ωστόσο, αφού για λόγους ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων δεν τους έχουν ενημερώσει σχετικά οι καθηγητές ή δάσκαλοί τους, ότι οι μαθητές με σοβαρά προβλήματα υγείας είναι πολλοί. Είναι πραγματικά κρίμα λοιπόν, κάποια παιδιά να γίνουν αιτία για τις απώλειες ζωών κάποιων συμμαθητών τους.  

Όσον αφορά το σερφάρισμα στο διαδίκτυο και την ενασχόληση με τα κοινωνικά δίκτυα, είναι κατανοητό ότι τα παιδιά θα ασχοληθούν περισσότερο τώρα που έχουν ελεύθερο χρόνο και πολύ καλά θα κάνουν. Όμως, δεν πρέπει να ξεχνούν ότι αν ξεπεράσουν το μέτρο, θα αντιμετωπίσουν σίγουρα ψυχικά προβλήματα και ενδεχομένως και οργανικά. Γιατί να ριψοκινδυνεύσουν κάτι τέτοιο; Υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις που έχουν αναφερθεί πιο πάνω και οι οποίες σίγουρα δεν προκαλούν ψυχοσωματικά προβλήματα, παρά αντίθετα τα αποτρέπουν.

Εν κατακλείδι
Καλό είναι να αντιληφθούμε όλοι μας, γονείς και μαθητές/μαθήτριες, ότι πατριώτες δεν είναι (μόνο) αυτοί που μάχονται στα σύνορα, αλλά όλοι αυτοί που φέρονται υπεύθυνα προς τους συμπολίτες τους. Άλλωστε, οι μάχες στη ζωή δεν δίνονται μόνο κατά τη διάρκεια πολέμων, αλλά δίνονται καθημερινά στα δημόσια και ιδιωτικά σχολεία, νοσοκομεία και υπηρεσίες, αλλά και στη δουλειά και μέσα στο σπίτι και στην οικογένεια του καθενός. Αυτήν την περίοδο δίνουμε μια μάχη, της οποίας την έκβαση γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι θα είναι νικηφόρα. Όλοι ωστόσο πρέπει να συμβάλουμε, ώστε η μάχη αυτή να λήξει με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες.

Μανόλης Κουσλόγλου
3ο Γυμνάσιο Καβάλας


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου