THE SUN: Σε ποιες ηλικίες αποκτούν τα παιδιά το πρώτο τους κινητό. Ένα σχόλιο.

Ακόμη και παιδιά 3 ετών αποκτούν smartphone από τους γονείς τους, σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη από την εταιρία e2save σε δείγμα 1000 Βρετανών και δημοσιεύει η THE SUN.

Η έρευνα δείχνει ότι η πλειονότητα των παιδιών που αποκτούν κινητό έχουν ηλικία μεγαλύτερη από 10 έτη, ωστόσο στην ηλικία των 13 ετών το 70% των παιδιών έχει αποκτήσει το πρώτο τους κινητό. Τα δεδομένα δείχνουν επίσης ότι πέντε παιδιά απέκτησαν κινητό σε ηλικία 5 ετών, εννιά παιδιά στην ηλικία των 6, τριανταπέντε στην ηλικία των 7, είκοσι στην ηλικία των 8 ετών και τριάντα τέσσερα σε ηλικία 9 ετών.

Αυτά συμβαίνουν στην Βρετανία. Η λαϊκίστικη εφημερίδα THE SUN δηλώνει "σοκαρισμένη", το ίδιο ενδεχομένως και οι γονείς, οι οποίοι ωστόσο είναι οι ίδιοι που αγοράζουν κινητά στα παιδιά τους...

Ζώντας την ελληνική πραγματικότητα, όπου η κατάσταση είναι παρόμοια, ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί ότι ζούμε σε μία κοινωνία που στρουθοκαμηλίζει: Μικρά παιδιά που ζούνε και αναπνέουν όλη τη μέρα με το smartphone τους, το οποίο έχει αγοραστεί από τους γονείς τους βεβαίως, απαγορεύεται να το έχουν για λίγες ώρες στο σχολείο τους. Για αποτοξίνωση ενδεχομένως; Ως μία απόπειρα απενοχοποίησης των γονιών; Ως μία προσπάθεια μετάθεσης των ευθυνών στην εκπαιδευτική κοινότητα; Κανείς δεν γνωρίζει. 

Πολλοί υποστηρίζουν βεβαίως ότι η απαγόρευση των κινητών στο σχολείο βοηθάει στο να μην αποσπάται η προσοχή των μαθητών στα μαθήματα. Μα, αυτό είναι το πιο σοβαρό πρόβλημα; Το ότι αποσπάται η προσοχή τους όλη την υπόλοιπη η μέρα τους δεν αποτελεί ένα τεράστιο και μάλλον σημαντικότερο ζήτημα;

Επιπλέον, αν τα κινητά και τα Social media θεωρούνται εθιστικά, τότε πρέπει να απαγορευτούν γενικώς στα μικρά παιδιά και όχι μόνο στα σχολεία. Αν όμως είναι εθιστικά, σαν τις ναρκωτικές ουσίες, πώς εξηγείται το γεγονός ότι οι ίδιοι οι γονείς τα προμηθεύουν στα παιδιά τους; 

Αν πάλι τα κινητά δεν είναι εθιστικά σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε να θεωρούνται αντίστοιχα των ναρκωτικών ή του καπνίσματος, πρέπει να επιτραπούν παντού. Ωστόσο, αυτό μπορεί να γίνει υπό την προϋπόθεση ότι τα παιδιά θα εκπαιδευτούν στη χρήση τους, ώστε να αντιμετωπίζουν το κινητό τους όπως ένας ενήλικος αντιμετωπίζει το αυτοκίνητό του ή το στυλό του και όχι όπως το τσιγάρο ή τον πρωινό καφέ του. Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί μόνο με τη συνεργασία γονιών και εκαπιδευτικής κοινότητας.

Η γενιά μας, αυτή των 40+, αλλά και η προηγούμενη από τη δική μας δυσκολεύεται να αντιληφθεί κάτι: Τα παιδιά μας, και ακόμη περισσότερο τα εγγόνια μας, ποτέ δεν θα παίξουν πετροπόλεμο ή μακριά γαϊδούρα ή βόλους στο χώμα. Αυτή η γενιά ζει με τα gadgets και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και η αμέσως επόμενη θα συναναστρέφεται με εικονικούς φίλους και θα παρακολουθεί ειδήσεις που θα αναφέρονται σε γάμους μεταξύ ανθρώπων και ρομπότ. Πιθανότατα δε, να εμπλακεί και ενεργά σε τέτοια θέματα. 

Αυτές τις γενιές λοιπόν, οφείλουμε να τις προετοιμάσουμε να αντιμετωπίσουν τέτοια γεγονότα και όχι να στρουθοκαμηλίζουμε. Άλλωστε, η σωστή διαπαιδαγώγιση δεν μπορεί να προσφερθεί με εξορκισμούς και αποστασιοποίηση από την πραγματικότητα, αλλά με την ενεργή εμπλοκή μας.

Μανόλης Κουσλόγλου